Ficus Bubu to figowiec pochodzący z wyspy Madagaskar. Jest to wiecznie zielone drzewo, które może osiągnąć wysokość do 100 stóp. Od wieków figowiec Bubu był wykorzystywany przez mieszkańców Madagaskaru jako pożywienie, lekarstwo i schronienie. W tym artykule przedstawimy szczegółowy przewodnik po źródłach botanicznych, zasięgu występowania, siedlisku, uprawie, zastosowaniach jadalnych i pielęgnacji figowca Bubu.
Cechy charakterystyczne rośliny
Pochodzenie: Ficus Bubu to gatunek rośliny z rodziny morwowatych (Moraceae). Występuje w Afryce, Azji i Oceanii.
Siedlisko: Ficus Bubu rośnie w lasach, na terenach leśnych i w zaroślach.
Wysokość: Roślina osiąga wysokość do 30 stóp.
Szerokość: Roślina osiąga szerokość 20 stóp.
Kora: Kora jest gładka i ma szary lub brązowy kolor.
Liście: Liście są ciemnozielone i skórzaste. Mają podłużny lub eliptyczny kształt i ząbkowane brzegi.
Kwiaty: Kwiaty figowca Bubu są małe i żółtozielone. Kwitną od maja do czerwca.
Owoce: Owocem figowca Bubu jest mały, zielonkawo-żółty pestkowiec. Dojrzewa od lipca do sierpnia.
Zastosowanie: Roślina jest wykorzystywana jako roślina ozdobna, na żywopłoty i osłony oraz jako źródło pożywienia.
Owoce figowca Bubu można spożywać na surowo lub robić z nich dżemy i galaretki.
Liście są używane do sałatek lub gotowane jako zielenina.
Kora może być wykorzystywana do produkcji lin.
