Ficus conraui to wiecznie zielone drzewo, które pochodzi z Meksyku i Ameryki Środkowej. Ma błyszczące, ciemnozielone liście i wytwarza małe, białe kwiaty. Owoce figowca są jadalne, a drzewo może być uprawiane dla owoców lub drewna. W tym przewodniku podajemy ogólne informacje o Ficus conraui, a także szczegóły dotyczące uprawy i zastosowań jadalnych.
Cechy charakterystyczne rośliny
Pochodzenie: Ficus conraui pochodzi z wyspy Nowa Kaledonia na południowym Pacyfiku. Należy do rodziny Moraceae, do której należy wiele gatunków fig.
Długość życia: Ficus conraui jest drzewem długowiecznym, a niektóre egzemplarze osiągają wiek ponad 200 lat.
Wielkość: W swoim naturalnym środowisku Ficus conraui może osiągnąć wysokość 30 m. Jednak w uprawie częściej spotyka się go na wysokości około 15 m.
Rodzaj gleby: Ficus conraui preferuje gleby dobrze zdrenowane, o dużej zawartości substancji organicznych. Jest tolerancyjny na szeroki zakres poziomów pH, od kwaśnego do zasadowego.
Liście: Liście Ficus conraui są duże, skórzaste i mają owalny kształt. Mają ciemnozielony kolor i błyszczącą powierzchnię. Liście są ułożone naprzemiennie na łodydze.
Kwiaty: Kwiaty Ficus conraui są małe i niepozorne. Powstają wewnątrz wydrążonego pnia drzewa (zwanego „figą”).
Owoce: Owocem Ficus conraui jest mały, mięsisty pestkowiec. Ma czerwonobrązowy kolor i słodki smak.
