Figowiec (Ficus Dicranostyla) to gatunek figowca występujący w lasach deszczowych Azji Południowo-Wschodniej. Jest to wiecznie zielone drzewo, które osiąga wysokość około 60 stóp i średnicę pnia do 2 stóp. Liście są ciemnozielone i błyszczące, a owoce są jadalne i mają słodki smak. W tym artykule przedstawimy kompleksowy przewodnik po figowcu Dicranostyla, zawierający informacje ogólne, zasięg występowania, siedlisko, szczegóły uprawy, zastosowania jadalne i wymagania dotyczące pielęgnacji tej interesującej rośliny!
Cechy charakterystyczne rośliny
Pochodzenie: Ficus Dicranostyla pochodzi z Afryki tropikalnej, gdzie występuje w Angoli, Kamerunie, Demokratycznej Republice Konga, Gwinei Równikowej, Gabonie, Kenii, Tanzanii i Ugandzie (czyli jego zasięg rozciąga się od Afryki Zachodnio-Centralnej do Afryki Wschodniej).
Długość życia: Drzewo ma stosunkowo krótką żywotność – około 20-40 lat.
Klimat uprawy: Ficus Dicranostyla preferuje gorący, wilgotny klimat i najlepiej rośnie w pełnym słońcu. Nie toleruje niskich temperatur ani mrozu.
Wielkość: Ten gatunek osiąga wysokość 30-40 m i średnicę 60 cm.
Ulistnienie: Błyszczące, ciemnozielone liście mają prosty, jajowaty kształt i spiczasty wierzchołek. Liście są ułożone parami wzdłuż łodygi, mają 15-20 cm długości i 12-15 cm szerokości.
Kwiaty: Małe, białe kwiaty są osadzone na krótkich szypułkach, które wyrastają z osi liści. Każdy kwiat ma pięć płatków, które są zrośnięte u nasady i tworzą rurkę.
Owoce: Owoce tego drzewa są małe, mięsiste i mają ciemnoczerwony kolor. Dojrzewają w połowie lub pod koniec lata, mają około 15 mm długości i 12 mm szerokości.
Uprawa: Ficus Dicranostyla jest zwykle rozmnażany z nasion lub sadzonek. Preferuje stanowisko w pełnym słońcu lub półcieniu oraz dobrze zdrenowaną glebę o dużej zawartości substancji organicznych. Gatunek ten jest także tolerancyjny na lekkie przymrozki.
